به گزارش «ایام»، متن پیش‌رو گفتاری است از حسین پارسائی؛ کارگردان تئاتر پیرامون استفاده از ظرفیت تریبون نماز جمعه برای عرضه فرهنگ و هنر انقلاب که در اولین شماره از دوره جدید نشریه سوره به چاپ رسیده است. متن این گفتار را ادامه می‌خوانید:
کاش دیدگاه‌های رهبر انقلاب پیش از این مورد توجه ائمه جمعه قرار می‌گرفت و از طریق این تربیون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می‌توانستیم خیل عظیمی را جذب کنیم. بحت هنر و ادبیات انقلاب در نماز جمعه خیلی اساسی و در ضمن غریب است؛ اساسی به عنوان یک عامل تأثیرگذار و غریب به خاطر این که به آن توجه نشده و از طریق این تریبون فقط ما پیام‌های سیاسی، اجتماعی را منتقل کرده‌ایم. ای کاش ده، دوازده سال پیش این سوالات ایجاد می‌شد. تعریف نماز جمعه خیلی فراتر از این است که به «سیاسی و عبادی» صرف خلاصه‌اش بکنیم، می‌تواند عرصه بزرگ و تأثیرگذاری باشد که فرهنگ بخشی از آن است.
ما یک نمایش مذهبی در حال اجرا داریم به نام «غریبه شام». شش استان را با همکاری مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انتخاب کردیم که هفته به هفته به مناسبت محرم و صفر می‌گردند و اجرا دارند. هر استانی که می‌رویم، اولین کاری که می‌کنیم از امام جمعه آن دعوت می‌کنیم به دیدن این تئاتر بیاید. تئاتر اگر در چارچوب خودش باشد، مطابق با موازین عرف و شرع تنظیم شده باشد، امام جمعه هم می‌آید و می‌بیند. در استان خوزستان آقای جزایری آمدند و بچه‌ها را تشویق کردند. ما نباید انتظار داشته باشیم که ما بنشینیم و خطیب جمعه بیاید سراغ ما. ما هم به عنوان هنرمند باید بهره ببریم و استفاده کنیم، از تجارب و علوم و فضایل این عزیزان و آن را در تولیدات هنری‌مان به کار بگیریم. منتها این بده‌بستان‌ها انجام نشده است.
به نظر می‌آید یک خط قرمزی کشیده شده که اگر شما پایت را گذاشتی در صحن و سرای نماز جمعه، نمی‌توانی از فرهنگ و هنر حرف بزنی، فقط باید از مسایل عبادی و سیاسی صحبت کنی. این وضعیت اگر شکسته شود، خواهیم دید که چه فضای خوبی ایجاد می‌کند و چقدر نمازجمعه برای جوان‌های ما و نسل کنونی که یک مقداری احساس می‌کنم فاصله گرفته‌اند، دلپذیر می‌شود.
در این میان، رهبر انقلاب از نوادر هستند. در دیداری که ما به همراه هنرمندان دیگر خدمت ایشان بودیم، جملات ایشان به قدری دقیق و کارشناسانه بود که موجب بهت و حیرت من شد. در پایان به این نتیجه رسیدم که همه ما هزار نفر هنرمندی که جمع شدیم، هیچ حرف تازه‌ای برای ایشان نداشتیم. ایشان در همه امور به طور کامل اشراف داشتند و به صورت دقیق هم در حاشیه مسائل شرعی، هم در حوزه مسائل تکنیکی دقیق و کارشناسی صحبت کردند. ایشان دریچه‌ای جدید را به روی همه ما باز کردند.
یکی از افتخارات جامعه هنری این است که رهبر نظام مقدس جمهوری اسلامی از چهره‌های فرهنگی به حساب می‌آید. باید ببینیم که در انتخاب ائمه جمعه، چقدر می‌شود افرادی را برگزید که در عرصه فرهنگ هم تسلط کافی را داشته باشند. ای کاش این اتفاق می‌افتاد و می‌دیدیم که چه تأثیری در روند انقلاب اسلامی به جای می‌گذارد. ما افرادی نزدیک به ویژگی‌های رهبری را در تهران کم و در شهرستان‌ها به ندرت می‌بینیم. حالا نمی‌دانم چه باید کرد؟ ولی فکر می‌کنم خیلی دیر شده است و باید دستی جنباند تا از قابلیت‌های این تریبون بیش از آن چه هست، استفاده کرد. این پتانسیل به نظر من خیلی جای کار دارد.
یک فرهنگ منفی جاافتاده که همیشه معایب را ببینیم و محاسن را نبینیم. خصوصاً در عرصه فرهنگ و هنر این طور است. اگر یک سال تمام یک گروهی خودجوش یک حرکت فرهنگی مثبت ارائه بدهند، یک بار از طریق تریبون نماز جمعه به آن حرکت مثبت فرهنگی اشاره نمی‌شود. اما خدا نکند کوچک‌ترین خطا با سهل‌انگاری به صورت ناخودآگاه صورت بگیرد. آن‌وقت تمام تریبون‌ها به صورت کشوری نسبت به این موضوع چنان می‌پردازند که انسان سوال می کند: چرا این همه کارشناسی که برای تخریب یک اتفاق فرهنگی منفی صورت می‌گیرد، در جهت معرفی یک حرکت فرهنگی مثبت انجام نمی‌شود. انگار قرار است که فرهنگ و هنر در تریبون نماز جمعه فقط نقد شود، معرفی و تشویق نمی‌شود. باید دغدغه مسائل فرهنگی و هنری در خطیب هم باشد، اگر این دغدغه وجود داشته باشد فرمایش رهبر معظم انقلاب به سرعت ترجمه می‌شود در وجود آدم‌ها و به سرعت منتقل می‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید